Imbir jest znany z właściwości leczniczych i gastronomicznych. Używa się do sporządzania naparów, herbat i wyciągów, a także jako dodatek do sushi, zup. Imbir jest ceniony szczególnie w kuchni hinduskiej. Dodaje się go także do nalewek. Jak wygląda dawkowanie imbiru? Ile można jeść imbiru dziennie? Jaka jest szkodliwość imbiru? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz poniżej.
Imbir – jakie właściwości posiada?
Imbir należy do roślin zielonych. Używa się jedynie części korzeniowej, która ma postać rozgałęzionej bulwy. Imbir jest ceniony przede wszystkim za prozdrowotne właściwości. Składa się z białka, tłuszczu oraz w przeważającej części z węglowodanów. Zawiera duże ilości wapnia, fosforu, żelaza, cynku, niacyny, witaminy B2 i B6. Szczególnie lecznicze substancje znajdujące się w imbirze to fitozwiązki, które mają charakter bioaktywny. Są one lotne. Należą do nich monoterpeny i seskwiterpeny, jak limonen, geraniol, zingiberol, kamfen. Do nielotnych, ale równie ważnych prozdrowotnych związków zalicza się: zingeron, paradole, gingerole, szogaole. Witamina B2 odpowiada za układ immunologiczny oraz nerwowy. Jest nośnikiem elektronów w reakcjach utleniania i redukcji. Odpowiada za uwalnianie energii zmagazynowanej w cząsteczkach makroskładników, współuczestniczy w metabolizmie niacyny i witaminy B6, jest przeciwutleniaczem, zapobiega zaćmie, wzmaga działanie insuliny (chroni przed insulinoopornością i cukrzycą). Witamina B6 jest kofaktorem dla 100 enzymów, uczestniczy w metabolizmie tłuszczów i aminokwasów. Imbir ma właściwości hipoglikemizujące, co oznacza, że ogranicza wchłanianie glukozy do krwi. Imbir uwrażliwia tkanki na insulinę, dzięki czemu możliwe jest przeciwcukrzycowe działanie. Imbir obniża także poziom cholesterolu całkowitego, jak i frakcji LDL, czyli złego cholesterolu.
Nalewka z imbiru
Nalewki lub soki z imbiru mają dobroczyne działanie na organizm. Wykazują cechy przeciwdrobnoustrojowe. Hamują rozwój bakterii, m.in. Proteus vulgaris, Bacillus subtilis, Enterobacter aerogenes, Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Klebsiella pneumoniae, Pseudomonas aeruginosa, Listeria monocytogenes oraz Streptococcus spp. Działają także na grzyby, takie jak: Aspergillus niger, Penicillium spp., Candida albicans i Saccharomyces cerevisiae. Nalewka działa przeciwzakrzepowo, ponieważ usprawnia przepływ krwi. Imbir w każdej postaci wykazuje właściwości antyoksydacyjne, co oznacza, że zwalcza wolne rodniki, będące przyczyną uszkodzeń komórek, a co za tym idzie, nowotworów. Najbardziej bogaty w cenne składniki jest imbir surowy. Oczywiście nie można mówić o tym, że imbir nas z czegoś wyleczy, ale na pewno będzie działał pomocniczo, a także profilaktycznie. Oprócz wyżej wymienionych cech imbiru, można także wyróżnić następujące: poprawia pamięć i koncentrację, przeciwdziała mdłościom, łagodzi bóle menstruacyjne oraz pozytywnie wpływa na pracę jelit. Zaleca się stosowaniu imbiru podczas przeziębienia, miesiączkowania, zapalenia dziąseł, chorób układu krążenia, problemów psycho – fizycznych, zaburzeń trawienia, mdłości, ciąży, choroby lokomocyjnej, nadciśnienia, cukrzycy. Jak na próżno mówić tu o szkodliwości imbiru. Jest to warzywo, które na stałe powinno zagościć w naszej kuchni. Jak wygląda dawkowanie? Ile można jeść imbiru dziennie? Tego dowiesz się w kolejnym akapicie.
W jakich dawkach spożywać imbir?
Wiele osób zadaje sobie pytanie odnośnie dawkowania imbiru – ile można jeść imbiru dziennie? Dzienna dawka imbiru powinna wynosić około 4-5 g na dzień. Jeśli chodzi o sok z imbiru odpowiada to 2 łyżeczkom. W przypadku ekstraktu z imbiru można spożyć go w dawce 2 kropli. Dziennie dopuszczalne są 4 szklanki naparu z imbiru. Wiesz już, jak wygląda dawkowanie imbiru. Nie należy przekraczać zalecanych porcji, ponieważ mogą wystąpić skutki uboczne, tj. bóle i zawroty głowy, obniżenie cukru we krwi, kołatanie serca, ogólne osłabienie, wzdęcia, ból brzucha, osłabienie, biegunka. Nie spożywaj imbiru, którego termin ważności się skończyć. Imbir powinno przechowywać się w suchym, ciemnym, a jednocześnie przewiewnym miejscu, Można także zawinąć go w folię do żywności, bądź ręcznik papierowy i przechowywać w lodówce przez 3 – 4 tygodnie.
