W celu ochrony dzieci przed wszelkiego rodzaju chorobami powstały szczepionki. Wprowadza się do organizmu dziecka antygen bakteryjny lub wirusowy, który ma postać jego fragmentu, metabolitu bądź osłabionego drobnoustroju. W taki sposób wytwarza się odporność przez powstanie swoistych przeciwciał. Kiedy pierwsze szczepienie dziecka? Czy pierwsze szczepienie noworodka odbywa się w szpitalu? Na co jest szczepienie w pierwszej dobie życia? Jakie szczepionki dla niemowlaka są konieczne?
Kiedy powinno mieć miejsce szczepienie dziecka?
Zanim skupimy się na tym, kiedy pierwsze szczepienie dziecka powinno się odbyć, zacznijmy od tego na czym to wszystko tak właściwie polega. Szczepienie można opisać jako nabycie przeciwciał, czyli lekkie przechorowanie danej choroby. Naturalnie nabywanie przeciwciał jest wtedy, kiedy zachorujemy na coś, wyzdrowiejemy i tym samym nabędziemy odporność na daną chorobę. W zależności do przeciwciał, mogą być one obecne w naszym ciele od 2 do kilkudziesięciu lat. Stąd też wynika konieczność powtarzania szczepień. Obowiązkowe szczepienia są bezpłatne. Za szczepienia dobrowolne najczęściej się płaci. Są to m.in. szczepienia dla osób wyjeżdżających w tropiki. Niestety Ministerstwo Zdrowia nie finansuje tego typu szczepień.
Kiedy pierwsze szczepienie dziecka? Pierwsze szczepienie dziecka w szpitalu odbywa się w pierwszej dobie życia. Jest ono przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B oraz przeciwko gruźlicy BCG.
Szczepienie w pierwszej dobie życia jest obowiązkowe i chroni dziecko przed chorobami, na które maluch jest narażony tuż po urodzeniu.
Pierwsze szczepienie noworodka w szpitalu , czyli to na WZW typu B posiada fragment wirusa – antygen powierzchniowy BBsAG. Całe szczepienie obejmuje trzy dawki. Pierwsza jest maksymalnie w ciągu 24 godzin od przyjścia dziecka na świat, druga po 4 – 6 tygodniach, a trzecia po 6 miesiącach od pierwszej.
Jakie szczepionki dla niemowląt są konieczne?
Jakie szczepionki dla niemowlaka? Wraz z pierwszą szczepionką na wirusowe zapalenie wątroby typu B podaje się szczepionkę na gruźlicę, z drugą szczepionkę przeciw błonicy, tężcowi i krztuścowi. Badania wskazują, że pełne trzy dawki chronią aż 90 – 95% zaszczepionych przed chorobą.
U wcześniaków, szczepienie w pierwszej dobie także powinno mieć miejsce, jednak nie zalicza się go do szczepienia podstawowego i oprócz niego wykonuje się jeszcze trzy kolejne dawki szczepionki przeciw WZW B. Tzw. “zerową” dawkę podaje się w pierwszej dobie po urodzeniu, pierwszą po ukończeniu 1 miesiąca, drugą po miesiącu od pierwszej, a trzecią po sześciu miesiącach. Można na własny koszt zaszczepić dziecko czwartą dawką, jednak wielu rodziców nie decyduje się na ten krok.
Jakie szczepionki dla niemowląt w przypadku wykrycia u matki antygenu HBs we krwi? Pierwsze szczepienie noworodka w szpitalu powinno być szczepionką zawierającą przeciwciała anty – HBs. To daje większą ochronę dziecku przed WZW typu B. Można dostać szczepionkę polską lub zagraniczną.
Jak już wspomnieliśmy, wraz z drugą dawką szczepionki na wątrobowe zapalenie wątroby typu B, szczepi się się dziecko przeciwko gruźlicy. Ma ona w sobie żywy szczep bakterii – prątka gruźlicy. Jest on jednak pozbawiony zjadliwości. Jej skuteczność jest bardzo wysoka. Szczepienia nie dokonuje się u noworodków, których masa ciała jest niższa niż 2000g bądź ma ono wrodzone lub nabyte zaburzenia odporności.
W przypadku matek chorujących na HIV, należy skonsultować szczepienie BCG z lekarzem neonatologiem, który podejmie właściwą decyzję. Szczepienie jest możliwe tylko wtedy, kiedy dziecko ma masę ciała wyższą niż 2000 g. Nie należy się martwić, jeśli po szczepieniu zauważymy bąbel o średnicy 7 – 10 mm w miejscu podania szczepionki. Jest to naturalne zjawisko. Pierwszy bąbel szybko znika, a po 2 – 3 dniach pojawia się następny w tym samym miejscu. Ten jednak wypełniony jest mętnym płynem. Po wyschnięciu pęcherza tworzy się strupek. Później występują nacieki, które utrzymują do kilku tygodni. Następnie tworzy się krosta, która przeradza się wraz z upływem czasu w owrzodzenie o średnicy 10 mm. Dopiero po ok. 2 – 3 miesiącach owrzodzenie się goi, a blizna ma postać okręgu o średnicy ok. 3mm.
Jest to naturalny proces, który potwierdza prawidłowe szczepienie. Do lekarza należy zgłosić się, jeśli w miejscu ukłucia jest zaczerwienienie mające średnicę większą niż 2 cm, pojawiło się owrzodzenie skóry, węzły chłonne w lewym dole pachowym znacznie się powiększyły.
