Czym jest lęk separacyjny u dziecka? Lęk separacyjny to nadmierny strach przed rozstaniem z rodzicami, głównie z mamą. Lęk separacyjny jest naturalnym etapem rozwoju dziecka. W jakim wieku lęk separacyjny powinien ustąpić? Co robić, kiedy dziecko płacze, gdy mama wychodzi z pokoju?
Lęk separacyjny u niemowlaka i rocznego dziecka
Tak jak wspomniano, lęk separacyjny u dziecka jest naturalnym etapem rozwoju. Lęk separacyjny u niemowląt pojawia się najczęściej gdy dziecko skończy pół roku. Na tym etapie rozwoju niemowlęcia jest to zjawisko całkowicie normalne. Małe dziecko często zaczyna płakać, gdy np. mama wychodzi z pokoju. Dlaczego tak się dzieje? Niemowlę nie potrafi jeszcze wyobrazić sobie świata, poza tym, który jest bezpośrednio w zasięgu jego wzroku. Dlatego, gdy mama znika z pola widzenia, dziecko robi się niespokojne, najczęściej płacze i nie może zasnąć. Lęk separacyjny może być zjawiskiem bardzo niepokojącym. W normalnej sytuacji dziecko płacze po rozstaniu z mamą, ale po krótkim czasie zaczyna interesować się otoczeniem, nawiązywać kontakt wzrokowy z opiekunem i stopniowo się uspokaja. Jeśli pojawia się nadmierny lęk separacyjny, dziecko po rozstaniu z mamą przeraźliwie płacze, histerycznie krzyczy i nie daje się uspokoić.Co należy robić, aby nie dopuścić do takiej sytuacji?
Co robić, kiedy dziecko płacze, gdy mama wychodzi?
Jak sobie radzić, kiedy dziecko płacze, gdy mama wychodzi? Problem radzenia sobie z lękiem separacyjnym jest niezwykle istotny zarówno dla dziecka, jak i dla rodzica. Dziecko podczas rozłąki z mamą przeżywa duży stres. Mogą pojawić się na tym tle także zaburzenia snu oraz np. ból brzucha, brak apetytu, biegunki. Dla mamy taka sytuacja jest także niekomfortowa. Często potrzeba wyjść, aby załatwić jakąś prywatną sprawę. Problemem jest także kwestia ewentualnego powrotu mamy do pracy zawodowej. Jak sobie radzić, gdy dziecko chce być tylko z mamą? Do rozstań z matką można próbować dziecko przygotować. Warto od najmłodszych miesięcy dzielić się opieką z ojcem dziecka, babcią lub starszym rodzeństwem. Dziecko powinno się przyzwyczajać, że mama wychodzi na chwilę z pokoju. Podczas zabawy można chować na chwilę zabawki, na przykład do pudełka, pod kocem, za łóżeczkiem, a potem je wyjmować i pokazywać dziecku. Warto jak najwcześniej zacząć bawić się w chowanego i „a kuku”. Zwykle lęk separacyjny mija pomiędzy 2. a 4. rokiem życia. Bywają sytuacje, że lęk separacyjny jest na tyle silny, iż konieczna jest konsultacja z psychologiem dziecięcym.
Lęk separacyjny u dwulatka
Lęk separacyjny u dwulatka nie jest czymś, co powinno szczególnie niepokoić. Jeżeli nie przyjmuje on drastycznych form, można mieć nadzieję, że wkrótce minie. Najczęściej, w zależności od temperamentu i usposobienia dziecka, lęk separacyjny mija przed ukończeniem 4. roku życia. Lęk separacyjny może pojawić się w związku z pójściem dziecka do żłobka, przedszkola lub pojawieniem się nowej opiekunki. Dlatego na każdą zmianę w życiu dziecka trzeba je przygotować. Jeśli dziecko ma chodzić do żłobka, warto już kilka miesięcy wcześniej malucha przygotowywać do rozstania. Co ważne, mama nie może znikać potajemnie. Powinna się pożegnać z dzieckiem i powiedzieć mu, kiedy wróci. Warto, aby dziecko miało swoją ulubioną zabawkę lub kocyk, które pomogą mu znieść rozłąkę. Zdarza się, że lęk separacyjny u dwulatka lub starszego dziecka nagle zaczyna przyjmować różne inne formy. Dziecko, które do tej pory spało w łóżeczku samo, może chcieć koniecznie spać z rodzicami lub zaczyna wstawać w nocy, żeby sprawdzić, czy rodzice są w domu. Dziecko może nie chcieć spać poza domem, nawet razem z rodzicami. To tylko niektóre przykłady objawiania się lęku separacyjnego
Lęk separacyjny u 6-latka – co robić, gdy nie mija
Lęk separacyjny u 6-latka może przyjąć formę zaburzeń emocjonalnych. Dziecko stresuje się na samą myśl o rozstaniu z rodzicem. Często w takich chwilach boli go głowa, brzuch, ma mdłości. Dziecko cierpi na bezsenność, często wybudza się w nocy. Czasem objawy są jeszcze poważniejsze. Lęk separacyjny może być spowodowany także traumatycznymi wydarzeniami w życiu dziecka, takimi jak strata kogoś bliskiego. W takiej sytuacji konieczna jest odpowiednia terapia.
