Wzmożone napięcie mięśniowe najczęściej dotyczy niemowląt i dzieci, jednak dotyka ono także dorosłych. Nadmierne napięcie mięśniowe pojawia się w okolicy mięśni szkieletowych w kończynach i na grzbiecie. Jest ono przyczyną wystąpienia nieprawidłowości w funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego, powstałych na wskutek uszkodzenia przez czynniki wrodzone lub nabyte. Jednym z leków na tę przypadłość jest Sirdalud. Poniżej poznasz opinie na temat tego leku, czy działa na nerwicę i rwę kulszową, jak wygląda jego dawkowanie, czy ma skutki uboczne, jak długo można go podawać, jaka jest jego cena. Porównamy go także z innym popularnym lekiem na wzmożone napięcie mięśniowe i porównamy, który z leków jest lepszy – Sirdalud czy mydocalm.
Sirdalud na nerwicę, na rwę kulszową – opinie
Czy Sirdalud jest odpowiednim lekiem na nerwicę i rwę kulszową? Choć słyszy się, że niektórzy lekarze stosują ten lek do tego typu chorób, to nie jest to ich główne przeznaczenie. Podczas nerwicy czy rwy kulszowej, owszem, występuje napięcie mięśniowe, dlatego też niektóre opinie lekarzy mówią, że lek ten pozwala na rozluźnienie podczas przechodzenia przez wyżej wymienione choroby. Substancja czynna w leku, czyli tyzanidyna, działa blokująco na impulsy wywołujące wzmożone napięcie mięśni. Opinie lekarzy w temacie tego, czy Sirdalud jest dobry na nerwicę i rwę kulszową są niejednogłośne. Lek ten jest zalecany po dogłębnym wywiadzie lekarskim, po którym indywidualnie ocenia się, czy w konkretnym przypadku lek nadaje się do walki z daną chorobą. Pacjenci w opiniach wyrażają fakt, że po zastosowaniu Sirdaludu faktycznie napięcie mięśniowe się zmniejszyło. Zdarzały się także przypadki, kiedy lek nie zadziałał. Wynika to z faktu, że każde napięcie mięśniowe ma inny poziom, dlatego też na jednego pacjenta działa, na innego zaś niekoniecznie. W dalszej części artykułu dowiesz się, jak wygląda dawkowanie i jak długo można podawać Sirdalud i jaka jest jego cena.
Sirdalud – dawkowanie, jak długo można podawać?
W ulotce nie znajdujemy informacji na temat dawkowania, czy tego jak długo można podawać Sirdalud. Czas zażywania leku i dawkowania jest ściśle określony przez lekarza. Różne przypadki wzmożonego napięcia mięśniowego powodują inne zalecenia co do dawkowania. Lekarz powinien także dokładnie poinformować, jak długo można podawać lek. Z ulotki wynika, że terapii farmakologicznej nie można przerywać samodzielnie. Wymagana jest konsultacja z lekarzem. Kiedy zbliża się data odstawienia leku, należy stopniowo zmniejszać jego dawkę. Raptowne odstawienie Sirdaludu może spowodować szereg skutków ubocznych, o których dowiesz się w kolejnym akapicie.
Sirdalud – skutki uboczne
Samoistne odstawienie leku, bez stopniowego zmniejszania dawki, wywołuje takie skutki uboczne, jak nadciśnienie tętnicze i zaburzenia rytmu serca. Skutki uboczne nasilają się wraz ze zwiększeniem dawki Sirdaludu. Każde niepokojące skutki uboczne należy skonsultować ze swoim lekarzem prowadzącym. Stosowanie Sirdaludu powoduje często następujące skutki uboczne: zmęczenie, senność, zawroty głowy, spadek ciśnienia tętniczego we krwi, suchość w jamie ustnej, zaburzenia żołądkowo – jelitowe, wzrost aktywności aminotransferaz. Mogą wystąpić także takie skutki uboczne, jak zaburzenia snu, omamy, bezsenność, bradykardia, osłabienie mięśni, ostre zapalenie wątroby, wydłużenie odcinka QT i torsade de pointes.
Sirdalud – cena
Cena za opakowanie Sirdaludu, zawierającego 30 tabletek to ok. 21 zł. Ceny są zróżnicowane i zależne od wybranej apteki. Lek dostępny jest tylko na receptę.
Sirdalud czy Mydocalm?
Lek Sirdalud i Mydocalm różni inna substancja czynna. W przypadku Sirdaludu jest to wspomniana już wcześniej tyzanidyna, natomiast w przypadku Mydocalmu to tolperyzon. Leki te nie są zamiennikami, jednak powodują ten sam efekt, czyli zniwelowanie wzmożonego napięcia mięśniowego poprzez zwiotczenie mięśni. Tak więc, który jest lepszy Sirdalud czy Mydocalm? Ze względu na różne składniki aktywne, Sirdalud zalecany jest do napięcia mięśniowego w przypadku rdzenia kręgowego, natomiast Mydocalm stosuje się do leczenia spastyczności poudarowej.
