Pramolan to tabletki z grupy leków psychotropowych. Przepisywane są pacjentom, którzy zmagają się z lękami, nerwicą i depresją. Działanie Pramolanu polega na tym, że poprawia on nastrój i pozwala pozbyć się przygnębienia. Jest też środkiem, który ułatwia zasypianie. Warunkiem powodzenia terapii jest stosowanie leku minimum 1-2 miesiące.
Sprawdź też: Czy pramolan to psychotrop?
Regularnie stosowany wykazuje wysoką skuteczność, ale ma także skutki uboczne. Wśród nich wskazuje się także tycie, więc nie można mówić o jakiejkolwiek relacji na płaszczyźnie: pramolan a chudnięcie. Jeśli u pacjentów zażywających ten lek następuje zmiana wagi, to raczej jest to jej przyrost. Każdorazowo jednak, zanim lekarz przepisze dany specyfik, ocenia na ile negatywny wpływ na pacjenta będą mieć skutki uboczne. Musi wyważyć: czy ważniejszy jest powrót do zdrowia, czy bardziej groźne skutki uboczne leku. To decyzja, którą lekarz podejmuje po rozmowie z pacjentem.
Pramolan a chudnięcie
Wielu pacjentów, którzy korzystają z terapii za pomocą Pramolanu, chce wiedzieć, czy po tym leku się chudnie. Niestety jest zupełnie przeciwnie. Ten lek – jak i większość leków dostępnych na rynku – może powodować tycie. Nie będzie to drastyczny przyrost wagi, ale kilka nadprogramowych kilogramów może się pojawić. Być może będzie to bardziej widoczne u kobiet, które częściej bardziej zwracają uwagę na swoją sylwetkę i nawet niewielkie wahania wagi są u nich bardziej widoczne.
Sprawdź też: Pramolan – jakie posiada opinie?
Każdy, kto liczył na to, że dzięki zażywaniu antydepresantów schudnie, jest w błędzie. Po pierwsze nie ma badań, które wskazywałyby na to, że istnieje związek: Pramolan a chudnięcie. Po drugie w żadnym wypadku nie można zacząć zażywać leków po to, żeby zmienić swoją sylwetkę.
Na wzrost lub spadek masy ciała ma wpływ wiele czynników, nie tylko zażywane leki. U osób, które borykają się z otyłością lub są zbyt szczupłe, zaleca się konsultacje u dietetyka. Tylko zmiana nawyków, zwłaszcza żywieniowych, może sprawić, że wygląd sylwetki się poprawi.
Zmiana wagi na wyższą u osób, które zażywają leki z grupy antydepresantów może mieć także pozafarmakologiczne przyczyny. Często osoby, u których pojawiają się wahania nastroju, głębokie przygnębienie i smutek, zaczynają podjadać. Kompensują sobie własne lęki czymś przyjemnym – jedzeniem. Najczęściej są to gotowe słodkie przekąski, które czasem mogą wywoływać w mózgu uczucie przyjemnej błogości. Zdarza się też, że z powodu bezsenności zajadają się nimi w nocy. Tym samym, nie trzeba brać żadnych leków, by licznik wagi poszedł w górę. Złe nawyki żywieniowe same w sobie mogą spowodować przyrost masy ciała. Może zdarzyć się tak, że pacjent zażywający Pramolan przytyłby niewiele albo wcale, gdyby dodatkowo nie podjadał.
Jeśli dodatkowo do życia osoby chorej wkroczy alkohol, można być niemalże pewnym, że pojawią się dodatkowe kilogramy. Lekarze nie mają wątpliwości co do tego, że ludzie, którzy potrzebują pomocy psychologa lub psychiatry najpierw sięgają po alkohol, który pozwala im zapomnieć o problemie. Ten alkohol często towarzyszy im także w trakcie terapii. Mimo że tyją z powodu nieodpowiedniej diety, uznają, że winny jest silny lek.
Dlatego też w terapii ważne jest nie tylko to, by brać leki i kontrolować swój stan zdrowia u lekarza. Istotne jest też prowadzenie zdrowego trybu życia. Dobrej jakości jedzenie, a przede wszystkim właściwie zbilansowane posiłki, pozwolą zachować prawidłową masę ciała lub nawet ją zmniejszyć.
Każdy, kto zastanawia się, czy istnieje związek: Pramolan a chudnięcie, musi wziąć pod uwagę wszystkie czynniki, które mają wpływ na zmianę masy ciała.
Osoby, które korzystają z terapii i zażywają leki na poprawę nastroju mogą mieć problem z tym, by samodzielnie zacząć ćwiczyć lub gotować zdrowie posiłki. Niezwykle ważne jest to, by bliscy okazali im wsparcie i pomogli w chwilach załamania. Rolą leków jest ułatwić pacjentowi wyjście z nienaturalnego stanu przygnębienia. Zaś rolą pacjenta, nauczyć się żyć w taki sposób, by z czasem móc te leki zupełnie odstawić.
Zazwyczaj terapia uważana jest za skończoną i skuteczną, kiedy jakość życia pacjenta wzrosła na stałe i radzi sobie w codziennym funkcjonowaniu bez pomocy środków farmakologicznych. Psychiatrzy nie mówią o tym na początku leczenia, ale przy każdym leku terapia zakłada także proces odstawienia go.
